Nedendir bilinmez, bu rol ya da ünvan Sibel Tüzün'ü bir şekilde bunalttı ve şarkıcı bir sonraki albümünde feminenliğinden tamamen sıyrılmış bir şekilde çıktı karşımıza. Herkes çok şaşırdı ama, bu şaşkınlığı çabuk atlatıp albüme alıcı gözle bakabilenler, yine olağanüstü bir atmosfer ile karşılaştı. Bir "şarkıcı" olarak Sibel Tüzün yerli yerindeydi. Üstelik şarkılarını da kendisi yazmaya başlamıştı. Ama radikal değişimlere açık olmayan pop piyasamız, ne yazık ki "Hayat Buysa Ben Yokum Bu Yolda"yı bir türlü sevemedi. Tam "Sibel Tüzün dediğiniz, bir o uçtan bir bu uca savrulup duran kız değil mi?" bakışı hakim olmak üzereyken de "Kırmızı" geldi.

Sibel Tüzün "Kırmızı" ile bir başka denemeye girişmişti. Popüler müzik geçmişimizin hemen hemen her evresinden etkilenmiş/beslenmiş bir albüm yapılmıştı bu sefer. Bu yeni yapının içinde Suat Sayın da vardı, Behiye Aksoy da, Selami Şahin de. Hatta Zeki Müren ve Ajda Pekkan da. Ama ortaya çıkan sound Sibel Tüzün'e özgüydü. "Yine mi farklı bir tarz?" sorusu hepimizin kafasını kurcalayıp dururken "Kırmızı" şarkısı çalmaya, çok çekici yapısıyla kendisini zorla sevdirmeye başladı. Son yıllarda yapılmış en iyi klip sayılacak klibi de dönmeye başlayınca işin gerisi geldi ve Sibel Tüzün, yaz ortası. Tarkan, Mustafa Sandal, Nilüfer, Ajda Pekkan, Yıldız Tilbe, Sezen Aksu ve diğerleri tarafından mahşer yerine çevrilmiş bir piyasada kendine yer yaptı, çok satmaya başladı.